Hond 2

Ik schreef al dat Kasper een moeilijk opvoedbare hond is. Ik ben dan ook vanwege zijn gedragsproblemen een aantal keren met hem bij het HOB (Honden Opvoedkundig Bureau) in Leeuwarden geweest, waar een team van specialisten, onder wie een hondenpsychiater, zich over Kasper gebogen heeft. Bij het laatste onderzoek, vorig jaar augustus, hebben ze bij het HOB vastgesteld dat Kasper lijdt aan DADHD ( dog's attention deficit hyperactivity disorder) en hij krijgt nu dagelijks een aantal pilletjes cretilin (canine retilin) door zijn voer, niet dat het helpt, want nog altijd kan hij niet stilzitten, friemelt hij aan zijn staart, blijft hij op zij Norwegeraners blaffen (d.w.z. geluiden, die het midden houden tussen gorgelen en winden laten, uitstoten), vergeet hij waar ik zijn bal of zijn speelgoedmuisje heb heengegooid en luistert hij niet. De kwaal heeft zich tijdens onze afwezigheid alleen maar verergerd, want tijdens het uitlaten gisteravond begon hij, voordat ik mijn schepje en plastic zakje kon pakken, zijn uitwerpselen met zijn poten in het rond te vegen, zodat mijn broekspijpen in een mum van tijd besmeurd waren. Op dat moment passeerde een bekende medewerker van 'Omrop Fryslân', die meteen zijn pedalen stilhield en vreugdevol kond deed, dat hij over het gedrag van Kasper best ''n fleurich sankje meitsje koe".

Behalve dat ik met Kasper bij het HOB in Leeuwarden ben geweest, heb ik ook met hem het Regionaal Kynologisch Relatiebureau - het RKRB - in Groningen bezocht. Ik moest van de directrice van dat bureau een uur lang Kasper over zijn buik aaien onder het mompelen van "t komt allemaal goed" , terwijl wij - ik bedoel Kasper en ik - in een zeer grote hondenmand lagen. Marga-Rina gaat nooit mee, niet naar het HOB noch naar het RKRB, zij zegt dat zij geen enkele moeilijkheid heeft met Kasper. Nee, wanneer je mij constant opzadelt met Kasper en zelf geen hand uitsteekt, dan heb je natuurlijk nooit een probleem. Van een mevrouw in de wachtkamer van het relatiebureau in Groningen hoorde ik dat een vriendin van haar met een een zich misdragende Schwaermerbacher Rodelhund* veel succes had gehad door hem een zogenaamde rebirthingcursus te laten volgen. Maar daar ben ik - afgezien van de prijs: tien sessies à 120 euro - nog niet aan toe en ik vrees dat Kasper daar nooit aan toe zal komen.

*Van verschillende zijden ben ik door kynologen inmiddels op mijn vingers getikt: het is geen Schwaermerbacher Rodelhund, maar een Rodelbacher Schwaermerhund is mij verzekerd. Het is een in Noord-Italië in 1938 uit het kruisen van een St. Bernhard en een chihuahua ontstaan ras.

Eerlijk gezegd weet ik bijzonder weinig van honden. Meteen na de aankoop van Kasper, waar ik bijna tweeduizend euro voor betaalde, heb ik het boekje uit de reeks "Ken Uw Viervoeter" aangeschaft dat over de Norwegeraner handelt, waaruit bleek dat ik beter eerst het boekje à raison van 14,95 euro had kunnen kopen, voordat ik Kasper kocht. Een en ander had mij veel ellende kunnen besparen. Ik kwam er trouwens achter dat Marga-Rina op aanraden van een vriendin succesievelijk de hele reeks "Ken Uw Viervoeter" in de Openbare Leeszaal had doorgenomen en tot de slotsom was gekomen dat een Norwegeraner de hond voor ons was. Welnu, dat heb ik geweten. Inmiddels bedragen de kosten buiten voeding om zo'n kleine dertienduizend euro. Want de prijzen van HOB en RKRB zijn grotesk te noemen. Het is dan ook geen wonder, dat zowel de directeur van het HOB als de directrice van het RKRB in een BMW 7-serie rijdt.

Summa summarum weet ik dus weinig van honden en ik werd net weer eens op dat feit gedrukt, toen bleek dat een aantal zogenaamde kynologen mij bedrogen had met de mededeling dat een Rodelbacher Schwaermerhund een kruising zou zijn tussen een St. Bernhard en een chihuahua. Ook dat blijkt namelijk onjuist en ik bied dan ook de lezers volmondig mijn excuses aan. Een Rodelbacher Schwaermerhund is een sinds 2004 door de AMERICANINES (American Canine Society) erkend ras, ontstaan door het kruisen van een Whoopier Ruftstander en een Connecticut Roughhaired Simplon Queerbreed.

Tot mijn verbazing ontving ik tevens een een email van ene mevrouw Rodzeman met het verzoek haar te bellen. Dat heb ik ogenblikkelijk gedaan, mevrouw meldde zich met Berendina Rodzeman en bleek voorzitster van de Nederlandse Norwegeraner Ras Vereniging (NNRV). Zij betreurde het in ernstige mate dat het met Kasper gelopen is, zoals het nu toe is gelopen en ze bood meteen haar hulp aan. De vereniging beschikt ondermeer over een logopediste, die een Norwegeraner kan leren blaffen. Daartoe wordt de hond een week lang door de logopediste in haar huis opgenomen en door veel voor te blaffen schijnt de hond het geluid dat, zoals ik eerder schreef, het midden houdt tussen gorgelen en windenlaten te vervangen door heus geblaf. Daar hangt natuurlijk wel weer een prijskaarje aan, maar het schijnt een intensieve cursus te zijn, die slechts aan één hond tegelijkertijd kan worden gegeven. Maar ik moet, om van deze faciliteit gebruik te kunnen maken, eerst lid worden van de NNRV, die regelmatig bijeenkomsten organiseert, waaraan honden als baasjes met Noorse vlaggetjes om poot, respectievelijk arm, deelnemen. Mevrouw Rodzeman vertelde me dat Norwegeraners zeer intelligente en leergierige honden zijn. De Griek Aristoteles Tsaktsikides heeft zijn hond zelfs rembetica leren zingen, terwijl Tsaktsikides hem daarbij op de bouzouki begeleid. Mevrouw Rodzeman zei dat er plannen zijn om het duo naar Nederland te halen voor de, in het Brabantse Zeeland in september a.s. te houden, clubkampioenschappen. Ik begreep ook dat zodra een Norwegeraner zijn natuurlijk geluid heeft vervangen door geblaf, hij niet langer clubkampioen kan worden. "Nou", riep ik enthousiast, "dat clubkampioenschap kan me gestolen worden, zolang ik van dat irritante gegorgel en winden laten af ben." "Dan bent u toch min of meer een uitzondering, meneer Koker, want de meeste clubleden willen toch graag een kampioenshond." Mevouw Rodzeman besloot het gesprek met de belofte ter kennismaking een exemplaar van het het clubblad 'Fjordene i Fjelden inn' op te sturen.

 

Hond

 

Eind april met mijn echtgenote, Marga-Rina (grapje van schoonvader Cuyp, destijds bedrijfschemicus bij Planta, maar na de uitslag met gedwongen ontslag) teruggekeerd van vijf maanden overwinteren in Finland; Marga-Rina en ik hebben nooit begrepen wat de zogenaamde pensionado's 's winters in Spanje zoeken, wat ze in Nederland de laatste jaren eveneens kunnen vinden: hoge temperaturen, dus wij gaan nu al enkele jaren naar Kokkola voor het ouderwetse wintergevoel, kennissen van ons gaan veertien dagen op wintersport naar Oostenrijk, waar niet alleen het dialect, de leren broeken, het gejodel, de dansjes, het gehoempa, de hoedjes, de glühwein, het apres-ski-gedoe ons tegenstaan, maar bovenal de behoefte om God te groeten, hetgeen wij, zowel in woord en geschrift, gaarne over laten aan Andries Knevel en zijn kompanen; in Kokkola verstaan Marga-Rina en ik de mensen niet, dat is uiterst plezierig en voorkomt veel onnodig gepraat, we halen de voedingsmiddelen in een lokale supermarkt en beperken daardoor elk contact met de Kokkolalokalen; begin Januari dit jaar echter dreigde ons winterse oponthoud te worden verstoord, toen wij in de door ons bezochte supermarkt op de uitgebreide knäckebrödafdeling plotseling Nederlands hoorden spreken, Marga-Rina en ik voelden ons betrapt, vooral toen beide heren ogenblikkelijk met uitgestoken hand op ons afstevenden met de woorden: "Aha, ook Nederlanders, wat leuk", heel even dacht ik mij als Belg of Zuidafrikaan te presenteren, maar ik weet waar dat toe leidt: onnozel gevlei, dat het Vlaams of Zuidafrikaans toch zulke fraaie talen zijn, veel grappiger dan het Nederlands en vooral zoveel meer to the point, dus ik zei redelijk lijzig; "Ja, leuk, wij komen al veertien jaar in Kokkola", in werkelijkheid zijn het er maar vier, maar ik heb geleerd dat je nieuwkomers het best kunt intimideren met enige overdrijving, de heren stelden zich voor als Martijn Amser en Onno Verkommeling van de "United Frisian Bakeries" uit het Friese Molkwerum op onderzoek naar een nieuw soort knäckebröd: krentenknäckebröd en suikerknäckebröd, op de markt te brengen als respectievelijk krintsjeknak en sûkerknak, nu komt na drie dagen Kokkola elk knäckebröd me al de neus uit (en bakt Marga-Rina daarom van de honderdvijftig pond uit Nederland meegenomen tarwebloem iedere dag vers brood), dus konden we het gesprek gelukkig kort houden, we hebben de heren daarna nog slechts een maal ontmoet, waarbij ze vertelden ook de vervaardiging van olijfknäckebröd (oliifknak) en worstknäckebröd (woarsteknak) in overweging te zullen nemen; ze doen maar, beerenburgknäckebröd op de markt als widdofrouknak lijkt me ook een goede optie.

Een ding is duidelijk, ik dien er voor zorg te dragen dat Marga-Rina geen inzage krijgt ik in wat hier te berde breng, want nadat ze kennis had genomen, van wat ik gisteren, na onze terugkeer uit Kokkola, had genoteerd, ontstak ze in grote woede. Ik krijg daar altijd notie van doordat Marga Rina mij met mijn volledige voornamen begint aan te spreken: Sybren Niels Otto Theodoor gevolgd door mijn achternaam. Net als Marga-Rina ben ik het slachtoffer van een frivole vader. Marga-Rina vond dat ik uit het rijtje van onuitstaanbare Oostenrijkse zaken: het dialect, de leren broeken, het gejodel, de dansjes, het gehoempa, de hoedjes, de glühwein, het apres-ski-gedoe en het godgroeten haar belangrijkste reden om, nadat we in 1973 éénmaal in Maurach am Achsensee op wintervacantie waren geweest, dat land nimmer meer te bezoeken, had weggelaten: de dirndl. Zij was toen en is klaarblijkelijk thans nog steeds van mening dat ik het heb aangelegd met Annalise, het dienstertje in het hotel waar wij verbleven, en die haar, uit de kluiten gewassen, borsten trachtte te verbergen achter zo'n taartrand, waarmee een dirndl gewoonlijk is uitgerust. Volgens Marga-Rina was het woord "verbergen" geheel niet op zijn plaats en diende Annalises taartrand het tegendeel: de taartrand had maar een doel: mij "hitsig" te maken en alhoewel ik dat hevig heb ontkend, kon ik Marga-Rina niet van het tegendeel overtuigen, ondanks mijn voorstel om Marga-Rina op mijn kosten zelf een dirndl in Maurach am Achsensee aan te laten schaffen. Ze reageerde als door een wesp gestoken en informeerde of het mij in mijn bol geslagen was en of mijn volgende stap het openen van een bordeel met haar als hoer aan de Noordkade in Drachten was. Nadat gisteravond vanwege de dirndl de vlam voor de zoveelste keer in huize Koker-Cuyp in de pan geslagen was, ben ik anderhalf uur de hond gaan uitlaten in de hoop dat Marga-Rina bij terugkeer gekalmeerd zou zijn. Dat bleek niet het geval: Marga-Rina had zich opgesloten in de slaapkamer.

Ik voel me ontzettend alleen, nu Marga-Rina mij buitensluit, want Kasper, die ik gistermiddag na vijf maanden Kokkola uit het asiel in Beetsterzwaag gehaald heb, herkent me niet meer. Kasper, altijd al een wat moeilijk opvoedbare hond, is een Norwegeraner Fjord- en Fjeldhund, een pas sinds 1993 erkend ras, voorgekomen uit een kruising tussen een Bommerlunder Sennenhund en een North Lowland Foxterrier. Het wonderlijke van de Norwegeraners, en dat is exact de reden waarom Marga-Rina er een wilde hebben, is dat zij niet blaffen, maar een soort geluid voortbrengen, dat het midden houdt tussen gorgelen en laten van forse winden. Ik heb het vermoeden, omdat Marga-Rina weigert zich met Kasper op straat te vertonen en ik dus altoos Kasper dien uit te laten, dat Marga-Rina zich verkneukelt als ik met hem door de Noorderbuurt wandel. Zij dwingt mij Kasper, wanneer het het drukst is in het centrum van Drachten, aan de riem mee te nemen. Een vernederende exercitie, want het gebeurt veelvuldig dat ik wordt nageroepen met: "Goare opsoademiter" en dergelijk praat. In het begin wees ik op Kasper, maar dat had een averechts gevolg, want dan volgde steevast zoiets als: "Kinst wol tsjin dyn lytse hûn, Bokke Heidehipper?"

Tagung 6

Swantje nam de folder over en kraaide enthousiast: "Het lijkt  waarachtig wel of de Tiritomba Tagung een heel Nederlands feest wordt. Er komen  ook allerlei kramen. Haga komt met drabbelkoeken en hier een advertentie van Gordon." "Dry gin" zei Zwanzer, "en dat is niet Nederlands maar Engels. "Nee, nee Zwanzer het is Nederlands: Pfefferminzlikör aus Holland  Krem De Ment staat hier. Van Gordon. "Even iets heel anders, staat er eindelijk iemand uit Friesland op het podium van het  Europees Songfestival,  proberen  ze hem er vanaf te krijgen omdat Israël ook meedoet. 250 mensen vragen om een boycot."  "O, en wie zijn dat dan wel?" "Johan, Gina Thijsse, Abdessamad,  Wietske en  Tjerk Haverkorn, bolkamtische sculptuurvorming staan onder anderen op lijst." "Nooit van gehoord." "Bolkamtische sculptuurvorming?" "Zo kan ik ook wel een lijstje maken om Joost Kleine te vragen het  song festival te boycotten. Veel mensen met voornamen en iemand die doet aan bolkamtische sculptuurvorming." "Gelukkig trekt Joost zich er niets van aan." "Van die bolkamtische sculpteur?" "Nee, van die ook niet !" "Ik miste trouwens onder de ondertekenaars Pierre  Lanckerdanque, blasfemistisch architect; Hinke, harpist; Ramona, zuiveladept en Karel Lampetkan, stompzinnig zwavelist ."

Tagung 5

In het Acht Uur Journaal zat die avond een piepklein itempje, waarin te zien was hoe Thierry met de Baudettekens, de Hiddemannekes en de sanseveria  op het Johns Adamspark 1 in Wassenaar arriveerden en een gnuivende Pete Hoekstra de hulde in ontvangst nam, vervolgens zwaaide Famkeloise met een handgebreide  en  gebruikte directoire van haarzelf en daarna volgde Het Weer met een fraaie foto van een  zonsondergang in het Arnhemse Spijkerkwartier en een vooruitblik op Nieuwsuur,  waarin zou worden stilgestaan bij het overlijden van twee leden van de "Mobutu Schrammeln, een groepje  dat Weense klanken overgoot met een Zaïrees sausje,  en destijds een bijzonder geliefd orkestje, dat  Prins Bernhard op één van zijn jachtpartijen op groot wild in Afrika had leren kennen. "Herinner je je die mannen?", vroeg Zwanzer, we hebben nog een keer met ze  opgetreden. Was dat niet in Donkerbroek? Voor de postduivenvereniging?' "Ja, ja, Halbe Zijlstra deed de aankondigingen", vulde Swantje aan, hoe heette hun hit ook alweer?" "Kinshasa, Kinshasa nur Du Allein sollst stets Stadt meiner Träume sein", zong Zwanzer zachtjes. Ergens moeten we daar nog een singletje van hebben. Ik ga het toch eens opzoeken." Neuriënd begaf Zwanzer zich naar zolder. Op zolder stonden zes rekjes met singeltjes, samen zo'n 150 vijfenveertigtoerenplaatjes met heel diverse muziek. De Marinierskapel met "De Rotterdamse Vlag",  Will Glahé met de "Koekoekwals" (Zwanzers vader had dat altijd Will Saté met de "Kroepoekwals" genoemd) en de originele uitvoering door Zwarte Riek  van "Hup, sansee, de platte boender". Maar de Mobutu Schrammeln vond hij niet zo gauw, dus griste hij maar een  paar willekeurige singeltjes mee naar beneden. Swantje was meteen enthousiast en haalde vast de vaas  met kunstasters van de grammofoon. "Aha, de Stem des Volks, riep ze,"De Socia..." "Nee, dit is Willem Vermeend met "De Soapsialistenmars", met op de andere kant "Avondrood", ik herinner me nog dat het plaatje uitkwam, dat was in 1994, vlak nadat Wim Kok zijn ideologische veren had afgeschud." Swantje pakte het volgende plaatje, o, dit is ook leuk, dit zijn Geert en Rita, die waren beiden toen nog lid van de VVD, met een potpourri van Nederlandse kinderliedjes begeleid door het VVD-kinderkoor en het VVD-dixielandorkest." "Dit is ook een oudje: "De Bistroquetwals" door het accordeonduo Hans & Dries". "Ken je deze nog? "Dat was een kraker in de Schilderswijk in Den Haag tijdens het Suikerfeest, Mehmet en de Ramadansmariekes met "Zeg ken jij de Muzelman?". "Hé, maar dit plaatje lijkt wel nieuw. The Trumpedores met "De (grijp in het) Kruispolka". "Ja, dat is het laatste single dat ik destijds in Houtigehage op de kop heb getikt. Maar daar is de post." Zwanzer wandelde het tuinpad af en haalde  een nieuwe folder van de Tiritomba Tagung uit de bus. Nog  meer Nederlands nieuws riep hij verheugd.     "Rein  Holländische Blumen mit Fleur und Geert. Keine Exoten in unsere Sträuße. En Der berühmte Fotograf Marc Overmars zeigt seine realistische Bilder." "Tjonge,  tjonge", zei Zwanzer het kan niet op, alleen "Heel Holland bakt" is niet aanwezig, maar Jan Slagter komt wel, staat hier."

 

TAGUNG 4

 

"Toch begrijp ik het nog niet helemaal."  "Dan ga ik het je nog eens uitleggen. De firma Rim Rammenas, je weet wel van die toiletartikelen, huurt een influencer in om zijn nieuwe deodorant "Circumdanda" aan de vrouw te brengen - dat spaart advertentiekosten - en de influencer schrijft juichend op Facebook  en YouTube dat dankzij het zaad van de geelsnuitlemur uit Madagascar, dat ruimschoots aan "Circumdanda" is toegevoegd, zij drie weken okselfris is gebleven en dat zij niets anders meer onder beide armen wenst te gebruiken." "En het volk gelooft dat?" "Nou en of, de omzet van Rim Rammenas is met sprongen gestegen!" "Waarom worden wij dan geen influencer, wij zijn toch bekend als het duo Zwanzer en Swantje en zouden bijvoorbeeld contact kunnen opnemen met de Drachtster dropfabriek en op YouTube vertellen dat hun keelpastilles ons grote successen hebben opgeleverd bij de Oberammergause Tiritomba Tagung in 2019." "Swantje, er zijn al, denk ik, zo'n honderd Nederlandse influencers actief,  FamkeLouise is niet de enige, je hebt bijvoorbeeld Diane Leeflang en Teske de Schepper, de eerste moet, zoals haar naam zegt, honderdvijfentwintig zijn, maar door gebruik van "Hannekemaaierslevenssap" van de firma"Vivavivat", ziet ze eruit als vijfentwintig. Teske de Schepper is dag in ga uit te vinden op het strand van Egmond aan Zee, ze graaft daar kuilen, waar ze dan juichend in gaat liggen terwijl ze koekjes van glutenvrij deeg eet met zeepieren en hom van zeebaars van de firma "Klotsemeier en Co." uit IJmuiden."

Swantje haalde haar neus op: "Harrekrastus, glutenvrije kaakjes. Wat smerig." "Ja", zei Zwanzer, "dat kan je nou wel zeggen, maar Heske zat donderdagavond nog bij Sophie. In een gele overgooier. Ze lusten in Hilversum trouwens wel pap van de influencers. Die praten overal over mee, ze hebben overal verstand van of het nu - en ik zeg het maar in alfabetische volgorde - over aambeien, huurverhogingen, mondkapjes of vleermuizen gaat." "Als wij ons best doen en ook influencer worden, ik zeg het nog maar een keer,  bijvoorbeeld van de Drachtster dropfabriek, dan worden wij ook uitgenodigd! Wie is trouwens de belangrijkste influencer, heb jij enig idee?" vroeg Swantje. "Dat is  Ludmilla Flockenhaver, die zat diezelfde donderdavond bij Jort Kelder te vertellen dat het regelmatig nuttigen van een kleine  hoeveelheid oorsmeer nuttig is voor de darmflora. Ludmilla heeft bijna een miljoen volgers." "Tjezus, en dat alleen maar door eigen oorsmeer." "Swantje zet de televisie  aan, dan kan ik teletekst even zien en ben ik weer helemaal op de hoogte van wat er zich in de wereld afspeelt. Juist, pagina 104. Imam Hoesein-El-Bourouh-Koohli van de Al-Fatwahmoskee in Zwijndrecht wil dat Nederland onderdak biedt aan de door President Macron in Frankrijk verboden moslimorganisaties. De imam vergelijkt de situatie van deze organisaties met die van de Hugenoten van weleer. Pagina 105. De Baudettekes en de Hiddemannekes brengen eerbetoon aan de voormalige Amerikaanse ambassadeur Pete Hoekstra met het zingen van "Shuffle of to Trumpalo". Thierry biedt tegelijkertijd een sanseveria aan.

De Amerikaanse ambassade in Den Haag - architect Marcel Breuer - stond tegenover de Koninklijke Schouwburg, maar was sinds de oorlog in Vietnam langzamerhand veranderd in een met betonblokken beschermde vesting, zodat er werd uitgekeken naar een nieuw verblijf. President Trump had geïnformeerd of Groenland eventueel te koop was en had tevens forse bedragen geboden op de Eiffeltoren en de Taj Mahal, zodat het niet verwonderlijk was dat er vanuit  Washington ook inlichtingen over Paleis Het Loo, als nieuwe residentie voor de ambassadeur  van de Verenigde Staten, werden ingewonnen. Uiteindelijk werd het Wassenaar, alhoewel  voormalig ambassadeur Pete Hoekstra, gezien zijn afkomst, zich liever in Sappemeer had gevestigd. Thierry, Baudettekes  en de Hiddemannekes hadden, voordat ze zich musicerend met de sanseveria naar Wassenaar begaven, veertien dagen eerder de tekst van "Shuffle off to Trumpalo" en de sanseveria door een speciaal uit Washington ingevlogen team van virologen en bomexperts moeten laten onderzoeken. Er kwam een verklaring van geen bezwaar in vijfvoud, alhoewel één bomexpert problemen had met de tekst van het lied, omdat het afschuiving van Pete Hoekstra naar de Verenigde Staten zou suggereren. Het departement van Homeland Security liet echter weten dat Thierry door zijn voortdurend uiterst positieve geluiden over de politiek van de voormalige Amerikaanse president geen enkel gevaar voor de Amerikaanse democratie opleverde en er bleven slechts drie experts van het team achter om het eerbetoon aan Pete Hoekstra in goede banen  te leiden.

Tagung 3

Zaterdag j.l. ontving Zwanzer  bericht uit Oberammergau. Een schitterende, fraai geïllustreerde folder, waarin niet alleen de datum van de volgende Tiritomba Tagung werd vermeld: 16 Mai 2024, maar ook alle feestelijkheden en deelnemers werden vermeld. Zo stond er op pagina vijf: "Zwanzer und Swantje, das gloriereiche Duo aus Holland, sowohl zu Hause in Klassik als Schlager." Dat gaf de burger moed. Ook de andere Nederlanders stonden vermeld, Krolse Henk had een plaats op pagina zes als "brünstiger Partyhopper" en Thierry, die Baudettekes und die Hiddemännchen - nur gekleidet in Grünkohlblätter - op pagina dertien. Bovendien werd er een Holländische Markt aangekondigd, waar meer of minder bekende Nederlanders waren te koop konden aanbieden, zo stond Langer Franz vermeld met Himbeersaft und "Pindarotsjes", der Holländischer Berufspetomane Johan  Derksen (er lässt mal gerne einen fliegen) en Henk Otten met frischer, reiner Dung aus Drenthe. Ook was er een tableau vivant, onder de naam "Covidius wer bist du bleven", waarin ene Willem Engel een rol vervulde. Zwanzer kreeg er echt zin aan, vroeger zou hij "zin in" gezegd hebben, maar sinds Pim Fortuyn wist hij dat hij "zin aan" moest zeggen.

"De Tiritomba Tagung 2024 wordt echt een superhollands feestje, Swantje", zei Zwanzer toen hij voor de zoveelste keer de folder door- en voorlas. "Hoor maar: Nederlands bekendste journalisten Paul de Leeuw en Astrid Joosten zullen 'im Bayrisches Fernsehen ein tolles Interviewprogramm presentieren!" Waarop Swantje in de weeromstuit in het Duits : "Aber das sind doch gar  keine Journalisten!" "Nee,  maar dat weet in Oberammergau toch niemand!" "Dat is waar", zei Swantje."Ook de "Bauern Verteidigungs Wehrmacht" kommt mit dreiundzwanzig Schlepper und sieben Schweine und die Schweine werden vors Rathaus geschlachtet und feines und leckeres vom Schwein wird unter dem Bevölkerung Oberammergaus verteilt', las Zwanzer. "Laat zien, laat zien", zei Swantje, die nu eindelijk de folder ook wel eens in handen wilde hebben. "Leckeres vom Schwein", zei ze terwijl ze haar lippen aflikte, "ik ben benieuwd of wij ook mogen meedelen?  Jan Nagel komt ook. Kijk, hij heeft een hele bladzij in de folder met afbeeldingen van 'Grabsteine und Särge. Möchten Sie ein Qualitätssarg, dann gibts nur ein Nagel'." "En heb je op de achterkant al gekeken?' vroeg Zwanzer, "FamkeLouise geeft de Oberammergauers Nederlandse leesles aan de hand van vruchtensappen: ap-pel-sap, bes-sen-sap, ci-troen-sap, drui-ven-sap, enzovoort, enzovoort. Leuk toch?"  "Maar wat is  een Influenzer?" vroeg Swantje, is dat een  grieppatient? Daar werd nog zo voor  gewaarschuwd in coronatijd." Zwanzer draaide zijn rode honkbalpetje met de woorden "DRACHTEN FIRST", terwijl Swantje en hij in Rottevalle woonden, om, zodat de klep naar achter ging. Swantje hield niet van die stand van Zwanzers petje, ze vond het kinderachtig, maar  ze wist ook dat Zwanzer dan een belangrijke mededeling ging doen, toch kon ze het niet nalaten "Zet eerst je petje recht", te zeggen. Nu was er al diverse keren een langdurige discussie over de stand van Zwanzers honkbalpet gevolgd, zonder dat Zwanzer zijn belangrijke mededeling kon doen, zodat Zwanzer nu besloot het petje met een ruk recht te zetten. "Influenzer heeft niks maar  dan ook helemaal niks met influenza te maken, bij ons schrijven we het met een cee, influencer, en dat is iemand die invloed uitoefent, een soort Jezus, niet van Nazareth,  maar dan van het internet en in plaats van twaalf met een paar duizend discipelen." "Daar moet je dus behoorlijk voor hebben doorgeleerd. Influencer word je niet zomaar, toch?" "Welnee Swantje, al ben je zo dom als de achterkant van een varken, dan nog kun je een heel belangrijke influencer zijn, zelfs zo belangrijk dat de regering gebruik van je maakt om een mening te verkondigen, of het nu om slobkousen of corona gaat." "Heeft de Rutte dan een mening over slobkousen?" vroeg Swantje. "Dat weet ik niet, ik gaf het als voorbeeld,  "Wordt zo'n influencer over de kleur van die slobkousen door de regering betaald?" "Natuurlijk, voor niets gaat alleen de zon op!"

Tagung 2

 "Mag ich ein Paar Presentationsexemplare von der Zeitung  habben, können Sie die nachsenden, Frau Reporterin?", voegde  Zwanzer er aan toe. Gudrun Rotzkocher beloofde een vijftal exemplaren van de "Oberammergauer Anzeiger" op te sturen, maar  ze hield die belofte niet gestand en dat was eigenlijk maar goed ook want het interview met Zwanzer besloeg, onder het kopje "Pferdejunker singt", een vierde van bladzijde zes van de krant,  terwijl  die aan de eerste prijswinaars, de Bauernkapel "Um Gottes Willen" met de de zangeres Veronika Wurstebrötchen twee volle pagina's, nota bene met drie kleurenfoto's, besteedde. Voor  deelname aan de Tiritomba Tagung 2024 had Zwanzer de formulieren in maart al opgestuurd en inmiddels het bewijs van inschrijving en  een lijst met andere deelnemers ontvangen. De keuze van het uit te voeren lied was uiteindelijk op "Hup, sansee, de platte boender" gevallen. Het was niet meegevallen om - want  dat was verplicht -  de titel in het  Duits aan te leveren, hij had lang geaarzeld tussen "Hoch, Wannsee, die flache Scheuerbürste en "Hoch, Sandsee die flache Scheuerbürst' maar tenslotte gekozen voor "Hoch, Wahnsinn die flache Scheuerbürste". Op de lijst van deelnemers aan de Tiritomba Tagung 2024 ontdekte Zwanzer dat Thierry, behalve door het achtergrondkoortje de Baudettekes, ook door een dansgroepje, de Hiddemannekes, zou worden begeleid.  Bovendien waren er een  paar nieuwe Nederlandse deelnemers: Krolse Henk begeleid door de Partyhoppers met als uit te voeren lied "Joepie, Joepie is gekomen", het duo Caroline & Mona ("De Trekkertjes" met "Ain boer wol noar zien burger tou" en Ronaldo the Strongpisher als der Tollkomische Holländer. Twee dagen nadat Zwanzer de lijst van deelnemers aan de Tiritoba Tagung 2024 had ontvangen kreeg hij een onverwacht telefoontje. "Met Krolse Henk. Ik en mijn Partyhoppers gaan naar Oberammergau, net als u meneer van Schlumpfhoffen en nou dacht ik dat we als we  gezamenlijk met Thierry, de Baudettekes en de Hiddemannekes een bus zouden huren, we als Nederlandse delegatie niet alleen meer indruk zouden maken maar dat het vooral  voor ons allemaal aanzienlijk goedkoper zou zijn. We delen de kosten dan door drie. Wat denkt u daarvan, meneer van Schlumpfhoffen?" "Daar denk ik op  het moment niets van, daar moet ik over nadenken, ik  ga u morgen terugbellen!"  Maar voordat hij terug kon bellen, hing Krolse Henk de volgende ochtend om  kwart over acht al aan de lijn. Natuurlijk had Zwanzer nagedacht, het was een absurd voorstel: Krolse Henk zat zeker met een  vijftal in de bus en Thierry ongetwijfeld met tien mensen, tel maar na de Baudettekes en de Hiddemannekes  telden met Thierry mee al zeven personen en dan nog drie muzikanten. Swantje en hij waren een duo en dan een derde van de prijs betalen? Gekke Henkie in plaatse van Krolse Henkie! Dus vertelde hij om kwart over acht dat hij en Swantje van deelname aan het gezamenlijke busreisje naar Oberammergau afzagen en bedacht later dat hij nog niet zo heel lang geleden berichten in de krant had gelezen over financiële perikelen rond Krolse Henk.

Swantje had speciale costuums gemaakt voor hun optreden: ruim bemeten oranje pakken afgezet met konijnenbont, waarvoor haar zwager Harmen-Henk speciaal twee Vlaamse reuzen had geslacht. Bovendien twee oorkleppen van hetzelfde materiaal en honkbalpetten met het opschrift "Make the flat scrub great again". Zo gekleed, met in de ene hand een emmer en in de andere hand een platte borstel zouden ze "Hup, sansee, de  platte boender"  gaan zingen.   De Tiritomba Tagung was nu uitgesteld tot  2024. Hij had nu al  zin in de gezellige opening van de Tagung wanneer alle medewerkers aan de Tagung, luid toegejuicht door de inwoners van Oberammergau, "Tiritomba" zingend door de Dorfsstraße marcheerden. De afgelopen weken had Zwanzer thuisgezeten slechts lastig gevallen door steeds nieuwe telefoontjes van Krolse Henk met de boodschap dat hij alweer een nieuwe politieke partij had opgericht en of Zwanzer daar lid van wilde worden. Zwanzer had waarachtig wel iets beters te doen.